Bloedend en naar adem snakkend

zoek ik mezelf

vind ik mijn spiegelbeeld

in kapotgeslagen ruiten.

Ik staar

naar de ruiten die

toevallig of niet, de littekens van mijn hart

met zich meedragen.

Ik neem een aanloop

Denk aan wie ik was

en wie ik ben.

Emotieloos loop ik de ruit in. 

Nog een litteken erbij,

zowel voor de ruit

als voor mij.