Bloedend en naar adem snakkend
zoek ik mezelf
vind ik mijn spiegelbeeld
in kapotgeslagen ruiten.
Ik staar
naar de ruiten die
toevallig of niet, de littekens van mijn hart
met zich meedragen.
Ik neem een aanloop
Denk aan wie ik was
en wie ik ben.
Emotieloos loop ik de ruit in.
Nog een litteken erbij,
zowel voor de ruit
als voor mij.