hier zit ik dan:

mijn benen wijd open,

mijn arm die losjes tussen de pilaren van de leuning hangt

ik wou dat ik de moed had om de trap af te lopen

met rechte schouders

en te zeggen:

Hier ben ik dan.

nee,

hier zit ik dan

te filosoferen op de trap

over dankbaarheid voor kleine pleziertjes,

poëzie is als een aangedamt venster en

of het lot bestaat.