Diep in gedachten zittend op een bank

De tijd voorgoed vergeten

Gevangen in een eigen wereld

Op zoek naar een antwoord

De zon verlicht zijn star gelaat

Ogen kijken in de diepte naast hem

Geen geluk, maar toch een lach

Een traan langzaam rollend van zijn wang

Het nieuws ingeslagen als een bliksemschicht

Een vloedgolf die alles meesleurde wat hij lief had

Gebroken, verward, niets meer in het vooruitzicht

Zijn wereld met de grond gelijkgemaakt

De wind neemt zijn gedachten mee

De herinnering is wat nog rest

Een schaduw valt over de bank

De leegte is wat nu nog overblijft