Diep in gedachten zittend op een bank
De tijd voorgoed vergeten
Gevangen in een eigen wereld
Op zoek naar een antwoord
De zon verlicht zijn star gelaat
Ogen kijken in de diepte naast hem
Geen geluk, maar toch een lach
Een traan langzaam rollend van zijn wang
Het nieuws ingeslagen als een bliksemschicht
Een vloedgolf die alles meesleurde wat hij lief had
Gebroken, verward, niets meer in het vooruitzicht
Zijn wereld met de grond gelijkgemaakt
De wind neemt zijn gedachten mee
De herinnering is wat nog rest
Een schaduw valt over de bank
De leegte is wat nu nog overblijft