Wij dekken de tafel met de meetlat

wegen woorden als een smid zijn goud

zeuren over het nut van een komma,

het leven serveert ons een berg

al verhullen wolken ons eenzame doel

wij bijten ons het rechte pad omhoog

het zicht halfweg pijnigt onze taaiheid

de top huist in ons hoofd

tijdens de afdaling grijnst

het vergeten panorama ons toe

we hollen de edelweiss voorbij

het dal piekt alweer, beneden

wij dekken ons falen met gekerfde scherven,

schenken onszelf het gebergte.