Op het plein

Het verlangen dat zich nestelt

vergeten en verleden te zijn.

De kinderkoppen weten nog.

Ze ratelen hun herinneringen

in een knetterend morse,

wanneer paard met koets weer uitrijdt

om nu Chinezen te vervoeren.

Bij het beeld

Het vermoeden dat zich vestigt

dat ik niet had kunnen strijden

voor een groter geheel dan mijzelf.

De gids roept trots: “Vrijheid dankzij hen.”

Ik leg mijn oor op een kinderkop,

hoor het seinen luider worden.

Op de kinderkop

Uit de mond komt een braken

van klinkers. Ik maak op dat het

een gekke naam is voor deze steen.

Kinderkop kijkt eeuwenlanger

naar de martelaren op het plein

dan de oude mannen op de bank.