Je schetst onze wereld in mijn ogen

En schept mijn gedachten even weg

Wanneer we na een lange dag

Een nacht lang overschaduwd worden

En we onze adem onder eenzelfde deken ademen

Dan doe je me even geloven

Dat we aan elkaar zijn gegroeid

En de warmte van jouw wangen

Doet mijn lichaam gloeien

En me wegzweven naar vroeger

Hoe we toen in veel te dure restaurants

De servetten met onze liefde beschreven

En de ober ons vroeg of we het misschien

Wat rustiger konden houden

Maar onze oren stopten met werken

Wanneer onze knieën elkaar kusten

En niemand speelde nog een rol

Behalve wij

Wanneer jij onze wereld schetst in mijn ogen

Flitsen die servetten weer voorbij

En sluiten mijn oren zich vanzelf weer even af

Ik hoor enkel nog je vertrouwde adem

Onder de lakens zweven

Wanneer jij mijn gedachten wegschept

Dan vergeet ik dat we ooit niet samen waren

En hoe ons verhaal op die servetten vereeuwigd lijkt

En dat 'wij' nog niet zo lang bestaan

En toch al lang dezelfde weg opgaan