Je schetst onze wereld in mijn ogen
En schept mijn gedachten even weg
Wanneer we na een lange dag
Een nacht lang overschaduwd worden
En we onze adem onder eenzelfde deken ademen
Dan doe je me even geloven
Dat we aan elkaar zijn gegroeid
En de warmte van jouw wangen
Doet mijn lichaam gloeien
En me wegzweven naar vroeger
Hoe we toen in veel te dure restaurants
De servetten met onze liefde beschreven
En de ober ons vroeg of we het misschien
Wat rustiger konden houden
Maar onze oren stopten met werken
Wanneer onze knieën elkaar kusten
En niemand speelde nog een rol
Behalve wij
Wanneer jij onze wereld schetst in mijn ogen
Flitsen die servetten weer voorbij
En sluiten mijn oren zich vanzelf weer even af
Ik hoor enkel nog je vertrouwde adem
Onder de lakens zweven
Wanneer jij mijn gedachten wegschept
Dan vergeet ik dat we ooit niet samen waren
En hoe ons verhaal op die servetten vereeuwigd lijkt
En dat 'wij' nog niet zo lang bestaan
En toch al lang dezelfde weg opgaan