Ik ben het vergeten,

Glad vergeten!

Heb de tekens gemist

Hoewel post its, potloodkriebels,

Snelgeschreven priegelbriefjes,

Knopen, zakdoeken

Krassen op ruggen van handen,

én mijn moeder,

mij vermaande:

 

Begin eens met leven!

Het ligt daar, te liggen

Nog even, nog dagen

Straks is het over de datum

 

Gevaar!  (Uitroepteken)

 

Maar ik was het vergeten, verloren, t’is kwijt.

Er lagen nog andere dingen te wachten

Een boterham, een fles rode wijn in het gootsteenkastje

Een Wes Anderson film en een vriendje.

Een twix die ik maar door twee heb gedeeld,

Voor hem een, voor mij,

En een ijsje.

 

Ik was het vergeten,

Er wáren nog dingen, je weet wel, nog doen

Nog eventjes blijven, dat duurde, dat duurde,

Ik had nog een biertje, een feestje, een vriendje,

(Een ander, dit keer, maar hij kon het veel beter,

dat zoenen, dat vrijen). Nee, nog eventjes blijven,

Ben nog niet met pensioen.

Ik ga niet afslaan, of stilzitten, geraniums breien.

Heb zeker één heel boek nog te lezen.

Voordat ik begin met mijn

 

“leven” (Aanhalingstekens)

 

Het Leven, het echte,

Categorie meerderjarig, zelfstandig, volwassen

Hoofdstuk  huis, hypotheken

Rode port en kinders kweken

Kerst rond het haardvuur en een golden retriever.

 

Misschien is het kinderachtig, flauw, laf, onnozel

Maar ik heb nog wat reisjes op m’n bucket list staan.

Die jongen, een ander, dit keer een Spanjaard,

Die kan zo mooi zingen. Achter hem aan!

Dan nog doelloos en stuurloos wat eurotrips maken

Zonder ticket de nachtbus van Warsaw naar Praag

En dan zingen, boemelen, brassen en zwijnen,

Me drie dagen lang door de stad laten leiden

Door een Slavische bink met twee ogen als spiegels

En kwijlen, zwijmelen, koortsachtig ijlen

Op weg terug naar huis op het pluche van de trein.

 

(Zucht...) (haakjes)

 

‘K vond net een briefje, vergeeld, in elkaar

Waarop geschreven met dikke eyeliner

Gevaar! Niet vergeten

Begin eens te leven

Je moeder heeft het je nog zo gezegd

Maar...

 

Ik ben nog niet klaar om te beginnen met leven.

Ik wil het vergeten. Met opzet verdrinken.

Moeder wat moet je. Ik ben nog. niet. klaar

Wil het kwijt, beter weg, ben niet oud, achtentwintig.

En single, en dronken, of goed onderweg.

 

Dus begin ik te rennen, ga rennen,

Ik loop niet, ik snel.

Ik scheur alle briefjes in snippers en smijt

stromen confetti achter me aan

Want het is niet gedaan,

Want dit is het leven, je heb het maar even

Dus grijp je glas wijn,

En huil naar de maan,

En weet weer hoe mooi het is

hoe verdomde mooi het is

opzettelijk verloren te gaan.