wanneer je zachtjes uit bad tippelt, op zoek naar die tere handdoek, als een glanzende nimf met trosjes schuim

of oeverloos kijkt terwijl je wacht tot eindelijk het langverwachte warme water uit je douche stroomt

en ik je geur zou willen opplooien om ‘m in m’n borstzak de wereld te laten zien

de verrassende brutaliteit die je zo goed afgaat als je in je haast je tanden poetst aan de wasbak

wanneer je beslist om toch maar die volledig uitgekamde pot choco weer in de kast te zetten

je boterham vervolgens smeert en met de opperste nauwgezetheid zelfs een plakje kaas in een Mondriaan verandert

je niet beseft hoe mooi barok je lippen krullen terwijl je wacht op de ijskoude hoek van de straat en de wind je meer zoent dan ik

wanneer je tenen lichtjes krullen in je sokken omdat dat deken toch net zo zacht is

je ogen de dingen om je heen doen oplichten in die zeldzame momenten dat je jezelf influistert dat het allemaal wel goed is

in volle contemplatie het menu bestudeert, ogen naar beneden tuimelen

wanneer je je zorgvuldig en zoetjes nestelt in m’n schoot, en het wel lijkt alsof je bang bent de lucht tussen ons tweeën te breken,

en in die vijf minuten eeuwigheid

denk ik: ik vind je mooi en

wil je niet weggaan?