ik lees andere monden, zodat ik zie

dat ze jouw trekken niet vormen bij mijn naam,

we zouden ze dan kneden tot doodsprentjes

rouwvergeten bloed stolt niet langer verdoken

met een leeg hoofd verdreven smeekte ik je

terug te komen. te zeer minnekoosde ik je

geschreeuw, de tinnitus wiegt me zo in slaap.

de dagen slijten mijn zelfkennis, eroderen mijn liefde

voor mijn eigen spiegelbeeld. Ik was je nooit voldaan.

Met scherven trek ik torenhoge mistbanken 

op de kusten van mijn bestaan. 

Je spoelt me zo zelden 

nog hard aan.