gisteren zag ik je voor het eerst

je jazzgele gloed herkende ik

zo goed als het kloppen van m’n hart

je besprong me verliefd en onnavolgbaar

liet je een spoor van kleren achter

en het rust-huis daverde tekeer

schokkend kwam ik vervolgens tot jou

stippelde mijn lijdenspad uit

om mezelf met jouw lichaam te meten

vandaag instagrammen rode meisjes bomen

als ik verloren loop tussen jouw dromen

en weet dat mijn ontwaken komt.