gisteren zag ik je voor het eerst
je jazzgele gloed herkende ik
zo goed als het kloppen van m’n hart
je besprong me verliefd en onnavolgbaar
liet je een spoor van kleren achter
en het rust-huis daverde tekeer
schokkend kwam ik vervolgens tot jou
stippelde mijn lijdenspad uit
om mezelf met jouw lichaam te meten
vandaag instagrammen rode meisjes bomen
als ik verloren loop tussen jouw dromen
en weet dat mijn ontwaken komt.