Het leven is vergankelijk

en gaat voorbij

aan mijn schaduw

die zich verbergt in de spiegel

Dagen vergeten

de tijd

dat je nog lachte

en zei

Ik verhul de toekomst

onder de glans

van mijn knipoog

Ik stop je onder

en kruip erin

in je hoofd

vol dromen

waarin ik woon

als een personage in een boek

Blader door mijn gedachten

om de woorden te vinden

die ik voor je achterlaat

Stapel ze tot torens van tijd

Eén seconde nog