Toen de woorden vloeiend, vlechtend
In de wind zo woest
Windstil
Bleven kleven
Heb ik door mijn haren gestreken
En de woorden
Als zandkorrels
Opzijgelegd
Op een hoopje
En dan hoop je op z’n minst
De knopen te ontwarren
Maar zeelucht is zout
En knopen klitten soms
Extra aan elkaar
Zo gaat dat soms
Dat ontwarren van het haar
Dat ontleden van zinnen
Dat begrijpen van elkaar