Toen de woorden vloeiend, vlechtend

In de wind zo woest

Windstil

Bleven kleven

Heb ik door mijn haren gestreken

En de woorden

Als zandkorrels

Opzijgelegd

Op een hoopje

En dan hoop je op z’n minst

De knopen te ontwarren

Maar zeelucht is zout

En knopen klitten soms

Extra aan elkaar

Zo gaat dat soms

Dat ontwarren van het haar

Dat ontleden van zinnen

Dat begrijpen van elkaar