Ze zit op een matras op de grond en zegt

                                                                              enjambementen

Zijn stapstenen uit inkt

Om van hier naar

daar te gaan

                Ze zegt het ook zo grappig, jambe op z'n frans

(Er lacht iemand bij de buren. Zij zijn vreemdelingen. Zij eten dagelijks honing.)

We eten pralines met likeur vanavond

                Ze zegt het met een R zoals een ongeplofte zeepbel

Jambe is een been en benen heb je nodig

                Zegt ze

(De buurman stopt een lepel diep in zijn keel en fluit zoals een purpervruchtenkraai. Zij spelen met hun kinderen.)

Enjambementen zijn voeten onder schenen

En gronden onder benen

(De buren lazen ooit gedichten samen met ons. Ze vroegen ons wat enjambementen zijn en opnieuw aten ze honing.)

                Toen                  zei ze

Enjambementen zijn als

                Voor de eerste keer voelen

                Dat een gedicht de tijd doet stollen

                Zoals honing op je lippen