En als ik je nu eens vertel,

wat mijn eigen oren hoorden, 

wat ik plots zomaar bedacht. 

Want gebakken lucht bereikte die oren, 

die zomaar hoorden,

wat mijn kunde niet vermocht. 

En het sluipend gif

dat al kruipend lust kwam doden,

potent mijn incompetentie versmacht. 

Slissens, glibberend paden banend,

zwanger van de hoop,

zich nestelend bij wat neuronen.

Prachtig, vernietigende klanken

mij belovend:

"Jij hebt talent"