Gisteren dansten er wolken in mijn hoofd

Ze schuifelden trage passen

Met af en toe een  pirouette,

zoals alleen oude koppels dat kunnen

Bij het horen van mijn stappen sprongen ze niet geschrokken op

Wel glimlachten ze tevreden

en bogen schijnbaar verontschuldigend het hoofd

De mannen wreven met hun rimpelige handen

Over de hoofden van hun vrouwen

En werden met een trouw kneepje beloond

Ze leken elkaar en mijn hoofd door en door te kennen,

hoewel ik zeker weet dat ze er maar pas waren ontstaan

En na een korte knik van mij gingen ze weer aan het dansen.

Ik stond slechts nieuwsgierig aan de zijlijn,

Verrukt over de schuifelende gedachten

En zelden beroerde mij iets meer

dan gisteren mijn eigen rustige geluk