Bijna zo lang geleden dat ook zijn stem zijn zang
met handen elke dag uitdoven in de avondplooien van mijn huid

staan uiteindelijk ook weer de vogels vooraan verzegeld

Waarom kan ik nooit degene zijn die als eerste het ochtendlicht aandoet?

Je weet ook niet meer hoe zijn tanden zachtjes ratelden
tussen de bergen en zuidergebries en op de maat van vlinderwimpers

spreekt hij al lang niet meer in lagen