Toen de blik
van Dalí me
deinend wiegde

wist ik
dat het einde
loos was.

Met een sprong
in het diepe
waagde ik me

in de baarmoeder
van de natuur

maar de zee
baart een miskraam

navelstrenggebonden aan
uitgelopen zee-egels en
paarse rotsen

houd ik halt
en snuif de laatste
restjes van me
zelf op