ik krijg u niet geschreven
noch in woorden geworden
wanneer uw handen
de scherven inkt
in mijn vingertoppen
aftasten
als rusteloze ruïnes
in uw woestenij
zou ge dansen als ik het u vroeg
zo gewoonweg domweg
uw passen afstemmen op de mijne
om een eenheid
te veinzen
in een compleet artificieel moment van bestaan
als een schaduwspel
in een amper verlichte kamer
weerkaatsen wij
onze levenloze lijven
vluchtig en gehaast
haast gehaat
in elkaars armen
tussen voetstappen
waarin razernij elegantie kent
en hoe dat dan oorlogen zijn
want ik denk niet
dat ge zou dansen al zou ik het u vragen
ge zult u wel bewegen
maar niet in eenheid
in dissonantie waar gij
mij tot op het einde zult weerleggen
maar zo creëren we nog steeds
al is het uit vernielzucht
