Ergens ben ik

gevallen uit mijzelf.

Een samenleving bouwde een muur in mij

en nu woon ik samen zonder mijzelf

in vijftig vierkante meter eenzaamheid.

Ik zal uit mezelf stappen.

Een deur plaatsen in de voering van mijn lichaam.

Op vrijdag doorweekt thuiskomen, mijn huid

aan de kapstok hangen en uit mijn lichaam lopen

zoals inkt uit een opengeknipte vulling.

Dan, in de buik van Brussel iemand tegenkomen

die sprekend op mij lijkt en in een kroeg

met hem een gesprek beginnen.