beetje bij beetje wil ik jou

beetje bij beetje wil ik jou leren

kennen, hebben en moeten

wil ik met jou de stiltes delen, de hoofden uit het raam

kijkend naar vensters waarachter andere mannen

en andere vrouwen de dag openvouwen

terwijl wij het slapen vergeten en de manen in elkaars haren

herkennen als gezichten van naamloze vrienden op straat

zo hielden wij elkaar vast en zo legde jij de koorts

op mijn borst, omdat vroeger nooit meer komen zou

je sloot je ogen en zonk weg, hoorde zelfs niet

het bonzen op de deur, de purperen soldaten

die jou en mij benaderden omdat wij waren

samen staarden naar zinderende sporen die ons

zouden leiden naar waar ik wel wist dat ik kon

zijn met jou en mij, de avonden en jouw ogen

ouder dan op de foto

en beetje bij beetje vind jij je vorm

terug in het zwartgeblakerde gras

beetje bij beetje vergeet je hoe je

gisteren was en word je opnieuw verlangen