beetje bij beetje wil ik jou
beetje bij beetje wil ik jou leren
kennen, hebben en moeten
wil ik met jou de stiltes delen, de hoofden uit het raam
kijkend naar vensters waarachter andere mannen
en andere vrouwen de dag openvouwen
terwijl wij het slapen vergeten en de manen in elkaars haren
herkennen als gezichten van naamloze vrienden op straat
zo hielden wij elkaar vast en zo legde jij de koorts
op mijn borst, omdat vroeger nooit meer komen zou
je sloot je ogen en zonk weg, hoorde zelfs niet
het bonzen op de deur, de purperen soldaten
die jou en mij benaderden omdat wij waren
samen staarden naar zinderende sporen die ons
zouden leiden naar waar ik wel wist dat ik kon
zijn met jou en mij, de avonden en jouw ogen
ouder dan op de foto
en beetje bij beetje vind jij je vorm
terug in het zwartgeblakerde gras
beetje bij beetje vergeet je hoe je
gisteren was en word je opnieuw verlangen