Vanop mijn stoel bij het raam

zag ik hoe ze met haar tenen

geweldloos het water scheurde

en haar papieren huid deed oplossen

De rode vuurtongen in haar haren

sisten naar me

terwijl ze me vasthield met haar ogen

en over mijn stenen rug 

voelde ik haar nog ijskoude lach

naar haar gezicht kruipen

Ze sloot haar ogen 

bij het zien van de spiegel waarin ze zich bevond

en de poëzie waarmee haar lichaam beschreven was

deed het water zwart als inkt schuimen

bij het leeglopen van het bad

waardoor woorden achterbleven

op de porseleinen wand

ter inspiratie van mijn versteende geest