Hij zat tegenover mij op de nachttrein

Polen, Warschau, Krakau

Nog twaalf uur mevrouw.

Zijn huid was een woestijn

Maar het zand zonk samen

met de moed mij de schoenen in.

We wroeten, friemelen, prutsen

Onze wegen open

Gesloten deuren kraken harder,

harder

als er iemand tegen duwt.