op het meer waar wij

al dansend uit varen gingen

tussen de sterren

ligt een dikke mist

het rimpelige oppervlak

een spiegel gelijk

verdoezelt wat moet opgeblonken

en bewondert

zoals de sterren is wat licht is

reeds lang vergane glorie

die twinkelt in het halfduister

van herinnering

waar nog steeds in donkere kamers

stemmen van licht weerklinken

bevroren maar ontdooid in hun werveling