oorlog en geweld

armoede en honger

voor sommige mensen is het leven niet zo mooi

vervuld van wanhoop en angst verlaten ze hun land

ze reizen de halve wereld rond

niemand reikt hen een hand

als ze dan aangekomen zijn is het nog niet klaar

zij hebben een andere huid en ander haar

de meesten van ons wijzen hen de deur

over wat ze meegemaakt hebben zwijgen ze in alle talen

natuurlijk, want niemand spreekt de juiste taal

dus zitten ze alleen met hun vreselijk verhaal

en ik weet dat ik zeur

maar blijkbaar zitten onze harten in een kooi

wij sturen deze mensen weg

we wijzen met het vingertje en zeggen

pech!

je bent nummer honderdenéén

honderd was het akkoord, je mag niet binnen

maar zij wilden hier een echt leven beginnen

het gaat hier over personen, individuen

dit mag niet blijven duren