oorlog en geweld
armoede en honger
voor sommige mensen is het leven niet zo mooi
vervuld van wanhoop en angst verlaten ze hun land
ze reizen de halve wereld rond
niemand reikt hen een hand
als ze dan aangekomen zijn is het nog niet klaar
zij hebben een andere huid en ander haar
de meesten van ons wijzen hen de deur
over wat ze meegemaakt hebben zwijgen ze in alle talen
natuurlijk, want niemand spreekt de juiste taal
dus zitten ze alleen met hun vreselijk verhaal
en ik weet dat ik zeur
maar blijkbaar zitten onze harten in een kooi
wij sturen deze mensen weg
we wijzen met het vingertje en zeggen
pech!
je bent nummer honderdenéén
honderd was het akkoord, je mag niet binnen
maar zij wilden hier een echt leven beginnen
het gaat hier over personen, individuen
dit mag niet blijven duren