Ik ben verdronken

in het donker

tussen delicate woorden

van een teder dialoog

het doofde mijn gedachten

duwde vingers in mijn handen

dreef me door het dichtbevolkte

tot het kiertje van een deur

het liet me los het liet me hangen

liet me achter met verlangen

ik dwaalde in het duister

door slappe zenuwen bestuurd

door een onbekend gefluister

en een schuldgevoel begluurd

ik laat je los ik laat je hangen

houd het laatste restje ons

in mijn handpalmen gevangen