Ik ben verdronken
in het donker
tussen delicate woorden
van een teder dialoog
het doofde mijn gedachten
duwde vingers in mijn handen
dreef me door het dichtbevolkte
tot het kiertje van een deur
het liet me los het liet me hangen
liet me achter met verlangen
ik dwaalde in het duister
door slappe zenuwen bestuurd
door een onbekend gefluister
en een schuldgevoel begluurd
ik laat je los ik laat je hangen
houd het laatste restje ons
in mijn handpalmen gevangen