Ik proef het ijs voor mij

het ijs op de vijver

en zie een hij die vrij is

vrij van tijd, vrij van nijver

kijkend door het ijs op deze vijver

zijn vuisten slaan schril

als beitels van chagrijn

op het ijs van de vijver

en wuiven dan maar uit

zijn wil is als de wind kil

wacht, aan welke zijde waakt de lucht

aan welke zijde verraadt ze de bevroren droom

of echoloos zijn verwachte tweeling

vergeef het ijs

 ze staat het toe

dit afscheid koel

dit afscheid kalm

zonder as of barst

Rest enkel de bevroren vraag

op natte benevelde lippen

is het wat als ik zeg: het spijt me

of is dat een pleister voor ptsd