Driemaal vergeten en tweemaal herinnerd. Meneer, mijn liefde heeft te diep te veel lief. Hij zit in een mensenbus en dacht zoëven: ik ben muziek die steeds speelde bij haar. Klassiek. En de wereld schudt en spuwt en gebaart haar te komen. Kom eens kijken naar een hoofd Dat leeg is Dat vrij is. De straten staan te zuchten, kruisen nachtarmen over zijn gelaat en ze ziet enkel haar Haar dat in de wind wiegt. Meneer, valavond, de spiegel is gekomen dus spiegel me dan. Ze gebiedt, hij vergeet en glijdt ontnuchterd weg.