ik schrijf je naam in m’n dagboek

in het midden van het blad

dan kan je nooit over de randen tuimelen

ik lees boeken van achter naar voren

zo zijn de vragen des te groter

en tellen de bladzijden af zoals mensen dat doen

zoals sneeën van een blad papier

ze zeggen nooit hoe lang ze gaan blijven

hoeveel pijn ze zullen doen

Homeros zegt dat het leven vooral bestaat uit verwachtingen

ergens in een ver verleden

schreven mensen verhalen nooit op

ze werden aan oren doorverteld

en vertakten een oneindige verzameling

verschillend beknopte vingers

maar wij zijn onveranderlijk

wij bloeien in de winter terwijl

de sneeuw jaloers naar onze kleuren kijkt

en toen de vrieskou kwam

hield je toch meer van zomernachten

die nooit wachten zullen op jou

want het is de winter die nooit vergaat