Alles wat je bijhoudt in de zakken van je rode jas

wringt

breng me dan toch terug

een stap terug, drie jaar geleden

wanneer de dieren nog spraken

en ik enkel jou zag en jij enkel

mij totdat je alles anders ook

zag en ik eerst niet maar dan

wel.

M'n bril die staat op m'n neus.

Ik heb geprobeerd door de glazen

te kijken en niet onder of boven

de glazen te turen.

Maar de lucht was zo blauw

en de aarde zo groen.

M'n hoofd schudt zich lichtjes

wanneer ik snel om het gordijn kijk,

maar je niet meer zie.

Daar, in de hoek

laat ik een traan op je wang vallen

die van mijn wang rolt.

Je kijkt op en ziet me

niet.