als plots

het bed weer gedekt gaat in

tot de sokken verdunde zielen,

als het eerste stuifmeel

dat nesten binnen-

waait, langslapers wekt

dan liggen zij

hoogstwaarschijnlijk

vele laagjes dikker dan hun naden

en tekenen zij stippellijnen

op hun randen

want hoe graag ook zou het vlees

onder hun winters wit, het is nog even

te vroeg voor honing

dus als alle hoop geleden is

en u het niet erg vindt,

ont'mijn't zij zich

weer uit die prille armen,

schudt restjes ultraviolette stralen

van een overbelichte huid,

en scheuren zij op de lijntjes

en verwonder u gerust

maar deze keer vraagt hij niet

in hoeveel meer harten zij

nog huishoudt

als zij wegwaait

ze noemen het

lente

geloof ik