als plots
het bed weer gedekt gaat in
tot de sokken verdunde zielen,
als het eerste stuifmeel
dat nesten binnen-
waait, langslapers wekt
dan liggen zij
hoogstwaarschijnlijk
vele laagjes dikker dan hun naden
en tekenen zij stippellijnen
op hun randen
want hoe graag ook zou het vlees
onder hun winters wit, het is nog even
te vroeg voor honing
dus als alle hoop geleden is
en u het niet erg vindt,
ont'mijn't zij zich
weer uit die prille armen,
schudt restjes ultraviolette stralen
van een overbelichte huid,
en scheuren zij op de lijntjes
en verwonder u gerust
maar deze keer vraagt hij niet
in hoeveel meer harten zij
nog huishoudt
als zij wegwaait
ze noemen het
lente
geloof ik