Jij denkt in wij

ik weiger verder

uit te wijden

over het hoederecht

van de ruimtes

die zich met zinnen vullen

zinnen die poesjemauw strelen

schaven, schuren, schrapen

langs de verweerde hoekjes

van mijn streken

prevel je de privileges

als een paternoster

van molenstenen aaneen

het vloekend gebed waarmee we

ons op z'n elfendertigst voort delven

tot ik denk in wij

en wij

weinig meer dan een schaduw

in het licht, dat verdicht

hoe stil de ruimte is.