Wij zijn warmtezoekers, hunkeren naar honinglicht

Wij willen doorbreken, wij willen stralen

de zon jaloers maken

maar soms laten de wolken niet los

dan zoeken wij warmte bij elkaar

misschien daarom

dat je in de winter eenzaam bent

Wij vallen niet even snel als de duisternis

en rijzen trager dan de zon met

schaamrood rond haar kruin

Ons hoofd blijft halverwege hangen

het donker dooft ons uit

de avond vergeeft ons afglijden

wij kunnen als de natuur niet alles verbergen

hoeven niet alles te verbergen

Wij zijn monden die wolkfiguren uitademen,

verdoofde vingertoppen warmblazen,

verkleumd buiten adem raken

onze handen zijn harken

wij worstelen met onze wortels

en trekken ze uit

Open je hand

de eerste sneeuwvlok

sist als as van tranen

smelt uit vrije overgave of

bevriest onder dwang

smeltend in een winterslaap

overwinteren wij in elkaar