Waar is het hart
dat vol is na het lek?
De gebarsten lippen van monden die ophouden met overlopen
en enkel gevolgd worden door het zwijgen
maar de gedachten die wel blijven
aan zomeravonden en wijn
wandelen langs met honderstront bezaaide kades
'UNO' roepen dat steeds uitmond in gevrij
om nog maar te zwijgen van basketballen op het plein
Elke kut andere scène
EN DAN DAT DRAAIEN
EN DAT KEREN
DAT VERGETEN
LOSLATEN
OPRAPEN
WAT TE DENKEN
ZONDER WETEN
ALTIJD MAAR DAT
MALEN
MALEN
MALEN
Dat ik je mis,
Charlotte,
is een vaststaand feit.