Waar is het hart 
dat vol is na het lek?

De gebarsten lippen van monden die ophouden met overlopen
en enkel gevolgd worden door het zwijgen
maar de gedachten die wel blijven
aan zomeravonden en wijn
wandelen langs met honderstront bezaaide kades
'UNO' roepen dat steeds uitmond in gevrij
om nog maar te zwijgen van basketballen op het plein

Elke kut andere scène

EN DAN DAT DRAAIEN

EN DAT KEREN

DAT VERGETEN

LOSLATEN

OPRAPEN

WAT TE DENKEN 

ZONDER WETEN

ALTIJD MAAR DAT

MALEN 

MALEN

MALEN

Dat ik je mis,

Charlotte,

is een vaststaand feit.