Haar spiegelbeeld reflecteerd in het glas

Ze is niet wie ze wilt zijn

Wie ze vroeger was

Op haar gezicht staat de pijn

Van haar verleden

Van vreselijke woorden

Je ziet hoe ze eronder heeft geleden

Haar leven hangend aan broze koorden

Haar fouten spelen zich af in haar hoofd

Ze denkt aan wat ze zouden kunnen doen

Degenen die haar van haar glimlach hadden beroofd

Op haar lippen

Staan tandafdrukken

Dat komt omdat woorden soms willen wegglippen

Ze in toom houden begint al aardig goed te lukken

Al dat gesis

Hoe ze anders was

En nog steeds niet zoals de rest is

Nog steeds loopt ze uit de pas

Haar handen trillen

Maar ze glimlacht

Niemand die haar stilletjes hoort gillen

Want ze is aan het einde van haar kracht

Elke dag sterft er een stukje van haar af

Niemand die het ziet

Want ze is niet laf

Ze verschuilt het verdriet

Maar zie je hoe ze breekt?

In wel duizend stukken

En zichzelf toch nog in elkaar steekt

Zich verbazend hoe het toch nog steeds kan lukken

Waarom doet ze dit zichzelf aan?

Zeg haar dat ze moet opkijken!

Angsten verslaan!

Ook al doet het verleden zo'n pijn

Denkend aan elke vreselijk roddel die over haar is gelekt

Zeg haar dat ze het niet moet zijn

Perfect