Haar spiegelbeeld reflecteerd in het glas
Ze is niet wie ze wilt zijn
Wie ze vroeger was
Op haar gezicht staat de pijn
Van haar verleden
Van vreselijke woorden
Je ziet hoe ze eronder heeft geleden
Haar leven hangend aan broze koorden
Haar fouten spelen zich af in haar hoofd
Ze denkt aan wat ze zouden kunnen doen
Degenen die haar van haar glimlach hadden beroofd
Op haar lippen
Staan tandafdrukken
Dat komt omdat woorden soms willen wegglippen
Ze in toom houden begint al aardig goed te lukken
Al dat gesis
Hoe ze anders was
En nog steeds niet zoals de rest is
Nog steeds loopt ze uit de pas
Haar handen trillen
Maar ze glimlacht
Niemand die haar stilletjes hoort gillen
Want ze is aan het einde van haar kracht
Elke dag sterft er een stukje van haar af
Niemand die het ziet
Want ze is niet laf
Ze verschuilt het verdriet
Maar zie je hoe ze breekt?
In wel duizend stukken
En zichzelf toch nog in elkaar steekt
Zich verbazend hoe het toch nog steeds kan lukken
Waarom doet ze dit zichzelf aan?
Zeg haar dat ze moet opkijken!
Angsten verslaan!
Ook al doet het verleden zo'n pijn
Denkend aan elke vreselijk roddel die over haar is gelekt
Zeg haar dat ze het niet moet zijn
Perfect