we beginnen bij het begin
eerst zag je donker, alles was zwart
Je hoort de buitenwereld maar je bent je nog van niks bewust.
plots komt het eerste licht je tegenmoet
je ademt de eerste lucht in om in leven te blijven, een klein gesnik omdat het pijn doet
en dan, je leven is nog maar pas begonnen zonder het goed te beseffen
de klok tikt verder, jaren strijken voorbij
je wordt ouder en volwassener, je begint dingen te begrijpen
maar alle lasten en slechte ervaringen die je op je schouders moet dragen worden zwaar...
lasten en ervaringen stapelen zich en worden zwaarder en zwaarder
op een bepaald moment val je
je valt omdat alles wat je moet dragen té zwaar wordt
je valt dieper en dieper, oneindig lang
het zwarte gat.
allerlei gedachten vliegen door je hoofd
er is geen ruimte, er is geen tijd
niks is te verklaren
je kan jezelf niet verklaren
op dit moment ben je niks meer.
alles is zwart
maar dan zie je een straaltje licht
zou je het kunnen?
je laat alle miserie achter je en kruip uit dat ellendig diep gat
je laat alles van je schouders vallen en vliegt naar de echte wereld
je voelt je licht
je straalt als herboren
vele vele jaren later zit je nog altijd te stralen,
als een ster aan de hemel, in het eeuwige leven
het echte leven eindigt hier, maar het nieuwe is nog maar pas begonnen
zonder het te beseffen
zonder het te verklaren
net als voordien