we beginnen bij het begin

eerst zag je donker, alles was zwart

Je hoort de buitenwereld maar je bent je nog van niks bewust.

plots komt het eerste licht je tegenmoet

je ademt de eerste lucht in om in leven te blijven, een klein gesnik omdat het pijn doet

en dan, je leven is nog maar pas begonnen zonder het goed te beseffen

de klok tikt verder, jaren strijken voorbij

je wordt ouder en volwassener, je begint dingen te begrijpen

maar alle lasten en slechte ervaringen die je op je schouders moet dragen worden zwaar...

lasten en ervaringen stapelen zich en worden zwaarder en zwaarder

op een bepaald moment val je

je valt omdat alles wat je moet dragen té zwaar wordt

je valt dieper en dieper, oneindig lang

het zwarte gat.

allerlei gedachten vliegen door je hoofd

er is geen ruimte, er is geen tijd

niks is te verklaren

je kan jezelf niet verklaren

op dit moment ben je niks meer.

alles is zwart

maar dan zie je een straaltje licht

zou je het kunnen?

je laat alle miserie achter je en kruip uit dat ellendig diep gat

je laat alles van je schouders vallen en vliegt naar de echte wereld

je voelt je licht

je straalt als herboren

vele vele jaren later zit je nog altijd te stralen,

als een ster aan de hemel, in het eeuwige leven

het echte leven eindigt hier, maar het nieuwe is nog maar pas begonnen

zonder het te beseffen

zonder het te verklaren

net als voordien