Gehaast naast onaangeroerde ontbijttafels

de stropdas gladgestreken,

de koffie nog warm. 

Argeloos als nog maar eens een begroeting

bij voordeuren, op drempels

soms pas in de gang. 

Vlak voor de gezamenlijke kwartslag

die onder katoenen dekens 

twee ruggen verenigt.

Dat nooit. 

Ik kus u nooit zomaar.