Aan de overkant
Van een grauwe rivier
Zie ik een klein meisje
Niet ouder dan acht
Ze kijkt mij aan
Woorden zijn overbodig
Haar ogen spreken
Zoals een stem dat niet kan
Ik zie een eeuwige strijd
Haar ogen weerspiegelen
De pijn die niemand ooit zag
Ultieme kwetsbaarheid
In de verbijsterde gedaante
Van een weerloos kind
Ik wil haar vasthouden
Voor altijd beschermen
Tegen haar demonen
Ik waag de sprong
Over de woeste rivier
Naar de eenzame wereld
Van een vechtend kind
Ik zweef
Zoals de vogels
Wordt gedragen
Door de lucht
Maar dan
De zwaartekracht slaat toe
Ik val in het stromende water
En met mij
Mijn enige hoop
Het kind verdwijnt
Verder en verder
Uit het zicht
Ik voel me verloren
Waarom, vraag ik me af
Kon ik haar niet redden
Waarom
Is het lot zo meedogenloos