Aan de overkant

Van een grauwe rivier

Zie ik een klein meisje

Niet ouder dan acht

 

Ze kijkt mij aan

Woorden zijn overbodig

Haar ogen spreken

Zoals een stem dat niet kan

 

Ik zie een eeuwige strijd

Haar ogen weerspiegelen

De pijn die niemand ooit zag

 

Ultieme kwetsbaarheid

In de verbijsterde gedaante

Van een weerloos kind

 

Ik wil haar vasthouden

Voor altijd beschermen

Tegen haar demonen

 

Ik waag de sprong

Over de woeste rivier

Naar de eenzame wereld

Van een vechtend kind

 

Ik zweef

Zoals de vogels

Wordt gedragen

Door de lucht

 

Maar dan

De zwaartekracht slaat toe

Ik val in het stromende water

En met mij

Mijn enige hoop

 

Het kind verdwijnt

Verder en verder

Uit het zicht

 

Ik voel me verloren

 

Waarom, vraag ik me af

Kon ik haar niet redden

Waarom

Is het lot zo meedogenloos