Woorden vinden sinds kort hun ontvanger niet meer
Men uit zich in emotieloze gezichten
Spreekt niet meer in a b c
Maar doet aan emotie sin carne.
Langzaam vorm ik mijn gezicht in een bolletje
Mijn ogen knijpen zich tot van die lelijke bolvormige hartjes
Ik krijg een verwonderd gezicht naar me gericht
De letter O laat zich lezen op zijn lippen.
Ontroering lijkt Ongepast
Het laat een schaduw na over mijn gezicht.
Hoe maak ik duidelijk
Zonder enig woord
Dat het verdriet zijn weg naar mijn ogen zoekt?
Een emotie zonder gelaat.
Diegene met die ene traan dan maar
Een traan die links van m’n gezicht verschijnt
Bijna uit de cirkel valt
Ogen staren in het niets
Worden neerwaarts gedrukt
door de zwaarte van wenkbrauwen
Hangmatten van verdriet.
Een teken dat moeilijk te definiëren blijft
Maar de taal dat wij spreken
Sprak al jaren niet meer.
Een tijd van vele gezichten is aangebroken
We worden niet geboren met een schreeuw,
Maar met duizenden gele bolletjes .
Mijn gezicht wurmt zich in bochten,
Ogen draaien alle kanten op
Lippen zoeken de evenaar
‘Ik zie u graag’
Doorbreekt de stilte.
Bekeken: 21:06