Woorden vinden sinds kort hun ontvanger niet meer

 

Men uit zich in emotieloze gezichten

 

Spreekt niet meer in a b c

 

Maar doet aan emotie sin carne.

 

 

 

Langzaam vorm ik mijn gezicht in een bolletje

 

Mijn ogen knijpen zich tot van die lelijke bolvormige hartjes

 

Ik krijg een verwonderd gezicht naar me gericht

 

De letter O laat zich lezen op zijn lippen.

 

Ontroering lijkt Ongepast

 

Het laat een schaduw na over mijn gezicht.

 

 

 

Hoe maak ik duidelijk

 

Zonder enig woord

 

Dat het verdriet zijn weg naar mijn ogen zoekt?

 

Een emotie zonder gelaat.

 

 

 

Diegene met die ene traan dan maar

 

Een traan die links van m’n gezicht verschijnt

 

Bijna uit de cirkel valt

 

Ogen staren in het niets

 

Worden neerwaarts gedrukt

 

door de zwaarte van wenkbrauwen

 

Hangmatten van verdriet.

 

 

 

Een teken dat moeilijk te definiëren blijft

 

Maar de taal dat wij spreken

 

Sprak al jaren niet meer.

 

 

 

Een tijd van vele gezichten is aangebroken

 

We worden niet geboren met een schreeuw,

 

Maar met duizenden gele bolletjes .

 

 

 

Mijn gezicht wurmt zich in bochten,

 

Ogen draaien alle kanten op

 

Lippen zoeken de evenaar

 

‘Ik zie u graag’

 

Doorbreekt de stilte.

 

 

 

Bekeken:    21:06