We kwamen thuis in stille handen

Open en ongepast tuurden we de verte in

Sprak ons geweten dat we terug vertrekken konden

In bron en over bron geef ik

       de rust terug in zielen

Naar monding en over monding

      gestuurd door de zwaartekracht

We lopen –

Steeds weer weg van wat

We voelen

Ik zag uw schaduw verdwijnen

Onze gelaten verraadden ons

de anonimiteit – en

we sluiten

samen met de stilte

de ogen

Wacht! 

Ik gelijk op u

In zachte woorden – zonder taal – zonder regels -

In ons mens-zijn

      komen we samen thuis 

Wordt gij een gedicht 

      dat het ritme streelt

Zacht de melodie opneemt

      en het lied herspeelt

-Verzen van karaat-