We overleven de tijd in stilte                       

En kussen de dagen die zacht opdoemen

Mistig, maar we zien er doorheen

Voor we weten wordt tijd het verleden en

Ben ik al gepasseerd in eigen gedachten

Voer ik mezelf illusies op die

Waarheden zijn

-Stil wacht ik nog steeds-

Momenten die geen waarheden kunnen zijn

Dagen waarop ik stik van ’t besef

Te leven

Dagen waarop de zwaartekracht me doet huilen

Dat me lukt

Dat mijn hoop geen illusie is

Dat de mist optrekt en de zon me verwarmt 

En wanneer tijd terug toekomst wordt

Ik oog in oog met mezelf kom te staan