Als een wervel om me heen

kwam je

gelijk een diepe zucht

uit je binnenste

Maar je ging niet liggen zoals de meeste

wel pauzeren van het waaien

je ging er meer in op ,

het leek net een tornado

bijna werd ik bang

de suisen rond mijn oren stelde me op één of andere manier gerust

want al gingen de bladeren op in de verte 

je was heel dichtbij

oren zijn de deuren naar het hart

en hoe harder je geluiden

hoe dieper je me raakte

maar wind zie je niet 

dus besloot ik om me te focussen op mijn ogen

doordat mijn ogen niet kregen

wat ik zo verlangde,

luisterde ik niet meer

en plots ging het liggen,

de wind.