Ik ben verliefd op een reclamepaneel

Op een vrouw die komt en nog vaker gaat

En die me bespeelt met haar lach, rol en werk,

Me moeiteloos overtuigt met de slagzin van haar merk

De vrouw wiens lippen lijken te prevelen

En wiens ledematen, subtiel, uiterst subtiel

De indruk geven te bewegen

De vrouw die ik bewonderend aanschouw

In dit avondlijke steeglicht van een stad die haar

Haren, zo zwart, een groenduistere glans geven

Als in een ver oerwoud of een ander oeroud gedicht -

Maar ook een vrouw die ik snel vergeet na het passeren

En steevast bedrieg met al haar verdere evenbeelden