Vanillekorreltjes rollen over het zand

Het is een ruw gebeuren dat telkens keer op keer de ogen fascineert

Je gaat ervan slikken, knipperen, tranen, huiveren, tappen met je voeten

Je wilt het proeven, zien, horen, voelen, ruiken, snuiven, betasten, beluisteren, bekijken, smaken

Je gaat erdoor kakelen, rare dansbewegingen maken met je lichaam, stil zijn, stilstaan

Het enige wat je niet doet, is denken

Je verliest jezelf in het moment; het tafereel

Een voldoening, een aha-moment, een geronimo-gevoel verspreidt zich over je lichaam

Zoals kaneel haar aroma, haar geur, haar textuur, haar gevoelens afgeeft aan het water

wanneer je kaneelthee maakt

Of juist niet

het maakt je onverschillig

Zoals een kat dat naar een mens luistert;

het maakt je niets uit

Je beschouwt het gewoon als het zoveelste ding dat weer geromantiseerd wordt

idem de "hemelse" smaak van cacao in chocolade

(hoewel het stiekem toch wel iets is waarvan je geniet)

Komaan!

Er zijn gewoon vanillekorreltjes die rollen over het zand..

Kom dat zien; je weet niet wat je mist!

Het is een zintuigelijk genot

Het is een wonder

Het enige wat je niet doet, is denken

Hoe kunnen vanillekorreltjes nu,

in gods- en godinnensnaam,

over zand rollen?