Vanillekorreltjes rollen over het zand
Het is een ruw gebeuren dat telkens keer op keer de ogen fascineert
Je gaat ervan slikken, knipperen, tranen, huiveren, tappen met je voeten
Je wilt het proeven, zien, horen, voelen, ruiken, snuiven, betasten, beluisteren, bekijken, smaken
Je gaat erdoor kakelen, rare dansbewegingen maken met je lichaam, stil zijn, stilstaan
Het enige wat je niet doet, is denken
Je verliest jezelf in het moment; het tafereel
Een voldoening, een aha-moment, een geronimo-gevoel verspreidt zich over je lichaam
Zoals kaneel haar aroma, haar geur, haar textuur, haar gevoelens afgeeft aan het water
wanneer je kaneelthee maakt
Of juist niet
het maakt je onverschillig
Zoals een kat dat naar een mens luistert;
het maakt je niets uit
Je beschouwt het gewoon als het zoveelste ding dat weer geromantiseerd wordt
idem de "hemelse" smaak van cacao in chocolade
(hoewel het stiekem toch wel iets is waarvan je geniet)
Komaan!
Er zijn gewoon vanillekorreltjes die rollen over het zand..
Kom dat zien; je weet niet wat je mist!
Het is een zintuigelijk genot
Het is een wonder
Het enige wat je niet doet, is denken
Hoe kunnen vanillekorreltjes nu,
in gods- en godinnensnaam,
over zand rollen?