Hier woont de mens die zichzelf is vergeten

Naast hem een onbekende 

daarnaast een oude vrouw

Haar gezicht is grijzer dan novemberregen

op haar hoofd draagt ze een meeuw

Hier loopt men tegen het staren aan

Roept noch nadert 

tot bij mij

Hier schooit de steelse mens

zichzelf weer bij elkaar

tracht het talmen van zijn blik

voorgoed vooruit te schuiven

Het hier kan men enkel horen

aan de kuiten van jonge moeders

wanneer de eerste herfstbladeren bijten

wanneer twee katten vechten 

om het zonlicht en een blikje oude worst