je zit vast in een kamer met vocht in de muren

en een tikkende tijdbom die elke seconde kan ontploffen 

de wind waait door de gordijnen en de lucht is het vergif van

je eigen adem

je voelt je verloren in je eigen lichaam, verdwaalt in je eigen

geest

zo wanhopig dat een wolf zijn eigen poot afbijt om te

ontsnappen

gewoon eruit willen. je ligt opgerold naakt op een koude

ijsvloer

zo koud heb je dat je nagels er blauw van worden,

dat je lippen ruw zijn, dat je huid zo wit is als van een

overlijdende mens.

want een kind heeft liefde nodig net als bloemen de zon.