je zit vast in een kamer met vocht in de muren
en een tikkende tijdbom die elke seconde kan ontploffen
de wind waait door de gordijnen en de lucht is het vergif van
je eigen adem
je voelt je verloren in je eigen lichaam, verdwaalt in je eigen
geest
zo wanhopig dat een wolf zijn eigen poot afbijt om te
ontsnappen
gewoon eruit willen. je ligt opgerold naakt op een koude
ijsvloer
zo koud heb je dat je nagels er blauw van worden,
dat je lippen ruw zijn, dat je huid zo wit is als van een
overlijdende mens.
want een kind heeft liefde nodig net als bloemen de zon.