hoe een rug nooit de graat is, waar je lijf aan blijft kleven
dat er een binnenkant is die anderen wel hebben gezien
en zelfs met mijn ogen open zal ik niet kijken
naar het gekraak van vingerkootjes, het nagelbijten, het verwijderen van eigen vlees
en het wachten dat je steeds weer vergeet
navelstaarderij kan niet met een inwaartse knoop
zolang er wattenstaafjes zijn die je kippenvel bezorgen, zolang er een vogelfobie heerst
zolang je niet weet of er nog wat huid is
en zelfs met het ontbreken van elke kleur zal je denken dat je roze bent
een aaneenschakeling van barbe à papas zonder ogen,
het velletje houdt je bijeen