hoe een rug nooit de graat is, waar je lijf aan blijft kleven

dat er een binnenkant is die anderen wel hebben gezien

en zelfs met mijn ogen open zal ik niet kijken 

naar het gekraak van vingerkootjes, het nagelbijten, het verwijderen van eigen vlees

en het wachten dat je steeds weer vergeet

navelstaarderij kan niet met een inwaartse knoop

zolang er wattenstaafjes zijn die je kippenvel bezorgen, zolang er een vogelfobie heerst

zolang je niet weet of er nog wat huid is 

en zelfs met het ontbreken van elke kleur zal je denken dat je roze bent

een aaneenschakeling van barbe à papas zonder ogen, 

het velletje houdt je bijeen