Woordeloos bracht ik je naar huis

langs het grindpad en de bomen

rook mijn hart naar mokerslag

en onderbroken dromen.

Jij klom in mijn dagen, beschonken a-tonaal,

kuste mij in maten, lonkte in mijn taal

mijn meisjesneus en stem in jouw spelende lijf.

Blijf, zong ik, en gleed in jouw konvooi

het laken in en door, de ochtend kraaide vurig

een kater van vergeten. Ik plukte aan jouw woorden

wat liefde zou gaan heten.