Een uit sfeer geweven doek hangt de herfst over augustus

Plotseling definieert de wereld zichzelf met een kleur

Desinteresse wordt concreet

We vertalen vreugde in mineur

Toch dansen de kwasten van de schilders vanzelf over hun doek

Verven ze het langzaam leger dan voordien

Alle letters die over de tongen van de dichters rollen,



Vormen maar moeizaam een ander woord