Een uit sfeer geweven doek hangt de herfst over augustus
Plotseling definieert de wereld zichzelf met een kleur
Desinteresse wordt concreet
We vertalen vreugde in mineur
Toch dansen de kwasten van de schilders vanzelf over hun doek
Verven ze het langzaam leger dan voordien
Alle letters die over de tongen van de dichters rollen,
Vormen maar moeizaam een ander woord